Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Σκέψεις: Μεσα απο τα ματια ενος παιδιου

Μια καθημερινη μερα σαν ολες τις αλλες ξεκινα. Κατεβαινω στη σταση του λεωφορειου για να παω στο κεντρο της πολης για δουλειες. Μπαινοντας στο λεωφορειο η ιδια χλωμη εικονα οπως καθε φορα. Ανθρωποι να σε κοιταζουν παραξενα, ανθρωποι με κατεβασμενα προσωπα σκεφτομενοι τα προβληματα της εποχης. Το κλιμα με απωθουσε και δεν μου αρεσε αυτο που εβλεπα. Το κλιμα της μιζιερας ηταν εντονο αλλα εμενα δεν με πειραζε καθως εχω μαθει απο αυτες τι καταστασεις και μεσα στο σκοταδι να βρισκω το φως.
Σε μια απο τις στασεις του λεωφορειου ανεβαινει μια μητερα με ενα μωρο  στην αγκαλια οπου καθονται ακριβως στο μποστινο μου καθισμα. Tο μωρο εμοιαζε σαν ενας μικρος αγγελος και αυτο που του ελαμπε παρα πολυ ηταν το χαμογελο του. Αμεσως μια ζωντανια βγηκε μεσα στο λεωφορειο καθως ολοι χαμογελουσαν οταν το εβλεπαν.