Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Ο χαμένος ρομαντισμός της εποχής μας






Γεια χαρά σε όλους μετά από πολύ καιρό.

Είχα μεγάλο χρονικό διάστημα στο προσωπικό μου ιστολόγιο λόγω υποχρεώσεων γεγονότων κτλπ. Νομίζω όμως πως τώρα είναι η κατάλληλη ώρα.
Αφορμή στάθηκαν πολλά γεγονότα και καταστάσεις που με έβαλαν σε σκέψεις. Ένιωθα σαν κάποιος να προσπαθεί να με αλλάξει σαν άνθρωπο. Συζητώ τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και οι μεγάλοι άνθρωποι σε ηλικία να μου λένε ότι φάγανε τα ψωμιά τους και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι., οι νέοι να λένε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Βλέπω νεαρά ζευγάρια να χωρίζουν σχεδόν αμέσως σαν να μην θέλουν να δεχτούν τα ελαττώματα του/της συντρόφου να μην θέλει κανείς από τους 2 να κάνει κάποια υποχώρηση και να ψάχνουν τον τέλειο άνθρωπο και την αγάπη μέσα από τα περιοδικά ομορφιάς και την τηλεόρασης.



 Βλέπω δήθεν φίλους να τσακώνονται και να προσπαθήσουν να πατήσουν ο ένας τον άλλον πισώπλατα. Ο καθένας να κυνηγάει τα χρήματα και την εξωτερική ομορφιά μα ποτέ την εσωτερική γαλήνη τα ιδανικά και τις αξίες. Που είναι ο ρομαντισμός? Που είναι η αγνή αγάπη? Που είναι η προσωπική επανάσταση που θα έπρεπε να κάνει ο καθένας μας? Θυμάμαι που έπαιζα με φίλους στις πλατείες και στα πάρκα αυτά τα όμορφα παιχνίδια που βοηθούσαμε ο ένας τον αλλον για να πετύχουμε σαν ομάδα όταν ήμουν στο γυμνάσιο-λύκειο που κυνηγούσαμε τις κοπέλες στο χωριό του παππού μου στα χωράφια και κρυβόμασταν στις ελιές για να μην μας δουν οι χωριανοί. Είχε ένα όμορφο κυνηγητό είχε μια όμορφη περιπέτεια. Μου αρέσει να ακούω από τη γιαγιά μου παραμύθια και τις ιστορίες της, να γράφω τραγούδια για την κοπέλα που αγαπώ, να ζω αξέχαστες στιγμές με την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Να ακούω τις στροφές του βινυλίου και να με ταξιδεύει η μουσική του σε άλλες εποχές, να δίνω όλο μου το είμαι και τον συναισθηματισμό μου στη σύντροφο μου, να κάνω την προσωπική μου επανάσταση γινόντας καλύτερος άνθρωπος και να βοηθάω αυτούς που με έχουν ανάγκη. Πιστεύω στην αγάπη γιατί αυτή μόνο μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Όποιος προσπαθήσει να καταστρέψει το ελάχιστο ρομαντισμό που έχει απομείνει στην εποχή μας αλλά και εμένα να με μετατρέψει σε έναν αδιάφορο άνθρωπο θα βρει μεγάλο εμπόδιο μπροστά του. Και όσο για τον κόσμο που φτιάξατε χωρίς να με ρωτήσετε σε αυτό το ξενοδοχείο καταθλίψεων δεν θα συμμετέχω

Ωστόσο θα κόβω τα γκάζια σας
Θα είμαι η άμμος που κολλάει τα γρανάζια σας
(Social Waste)

3 σχόλια:

  1. Όμορφο κείμενο, σε πολλά σημεία βλέπω τον εαυτό μου. Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν και μάλιστα προς το χειρότερο. Δεν θέλω να μοιρολατρώ για τα παλιά, μιας και ηλικιακά είμαι πλέον ένας "ώριμος νεαρός άντρας" και νομίζω πως έζησα την τελευταία γενιά αθωότητας και αλάνας! Πάντως μην νομίζεις ότι παλιά όλα ήταν τέλεια. Σίγουρα υπήρχε μια αθωότητα και μια ρομαντική αφέλεια που σε άφηνε να ονειρεύεσαι ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα όλα τα έχουμε στα πόδια μας και δεν τα εκτιμούμε όσο θα έπρεπε. Κι εγώ γουστάρω να ακούω ιστορίες τής γιαγιάς μου, λόγια παππούδων και τα τοιαύτα! Καλό είναι πάντως να "ξεκολλάμε" και να χαιρόμαστε το σήμερα και να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο. Αν και δύσκολο, αξίζει...

    Υ.Γ. Ωραίο το κλείσιμο με Social Waste!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρωτα με είδες να γεννιέμαι μέσα σε πόλεις σκοτεινές,
    κ οταν τα βλέμματα αντήχησαν σε κλάμα αχανές
    με πέρασες για κλόουν που αντι να κλαίει σου γελάει
    και για τα χάλια του δε ντράπηκε όμως γι αυτά μιλάει

    Μετα με άκουσες για την κατάντια μου να κελαηδάω,
    με δανεισμένα τα φτερά την μοναξιά μου να φλερτάρω
    να γελιέμαι πως πετάω,να παραπατάω
    σε γλυκομίλητες ευχές που με εκαναν να ξεγελάω.

    Κ ετσι ατοφιος σαν μεγάλωνα σε δρόμους που δεν γνώριζα
    το τέλος πως καταφερνα να χάνω κι ας το πάλευα
    σε βρηκα να γελάς παντα στη τελευταία τους στάση,
    σαν το τρελό να μουρμουράς "μετα_πως_δεν υπάρχει"

    Και εγω σε πιστευα γιατι εβλεπα στο χάλι σου το δάκρυ μου,
    και η ζάλη μου με κέρναγε οτι έπινα για ΄χαρη σου
    και μέθαγα στο τέλος κι εσφιγγα τις παλάμες μου,
    και στρέκλαγα γι τ'αύριο τυφλός πήγαινα πάνω του.
    (g.s.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνω ανωνυμε για οσα λες!!!

    Το δευτερο σχολιο απο που ειναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή