Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Σκέψεις: To ταξίδι στη αιώνια γαλήνη



Ηταν ενα ομορφο  απογευμα ο καιρος καλος μας αφησε να κανουμε αυτα που θελαμε. Σε λιγη ωρα θα πηγαιναμε στ χωρο οπου επαιζαν ενα απο τα αγαπημενα μας συγκροτηματα. Θα παιζαν σε συναυλια μετα απο 2 ολοκληρα χρονια και με την αγωνια ζωγραφισμενη στα προσωπα μας οχι μονο γιατι μας ελειψε το συγκροτημα να τους δουμε  live αλλα και το οτι θα εβγαζαν σε λιγο καιρο cd, περιμεναμε πως και πως να δουμε πως θα ειναι τα καινουργια τραγουδια. Μπαινουμε στο συναυλιακο χωρο οπου κρατωντας λιγη μπυρα και ακουγωντας μουσικη που επαιζαν τα προηγουμενα συγκροτηματα προσπαθουμε σιγα σιγα να ζεσταθουμε και να εξοικοιωθουμε με το κλιμα το οποιο επικρατουσε







Το τελευταιο συγκροτημα πριν βγουν οι αγαπημενοι μας Razastarr ηδη εχει τελειωσει και η αγωνια κορυφωνεται. ηδη στεκομαι μπροστα στα καγκελα που ειναι διπλα στη σκηνη και περιμενω πως και πως να ζησω αυτη τη βραδια. Απο πισω εκαντονταδες φιλοι της μουσικης να φωναζουν ρυθμικα το ονομα τους. Εξαλλου ο κοσμος για αυτους ηρθε. Σε καποια στιγμη ακουγεται η μουσικη και ναι επιτελους ξεκιναει αυτο το ταξιδι. Πρωτη σταση εκει καπου στο "Βυρωνα" να μας θυμισει λιγο τα παλια εκει πισω στο χρονο οπου θυμαμαι ημουν μικρο παιδι που πηγαινα γυμνασιο και τους ακουγα πρωτη φορα. Το ταξιδι συνεχιζεται ειτε με καινουργια ειτε με παλια τραγουδια. Οι στιχοι ηταν γεματοι απο ποιηση βγαλμενοι απο την ψυχη και την καρδια αυτων που τραγουδουσαν.  Ναι ειναι οι νεοι συχρονοι ποιητες που εχουν να προσφερουν πολλα. Η μελωδια ακουγοταν τοσο ομορφα και οι στιχοι ηταν τοσο ονειρικοι που νομιζα οτι ημουν στο παραδεισο. Ενιωθα σαν να περπατασω στο γρασιδι να εχω ανοιξει τα φτερα μου και γυρω μου να αιωρουνται φυλα απο τριανταφυλλα. Δεν ειχα ποτε ξαναζησει τοσο ομορφα σε συναυλια. Ενιωθα τοσο ομορφα και τοσο γαληνια που ηθελα να αγκαλιασω ολο το κοσμο. Βλεπω τον πολυ καλο μου φιλο που ημασταν μαζι στη συναυλια και του λεω "σ άγαπω αδερφε". Διπλα μου μια φιλη να με αγκαλιαζει απο  χαρα  που ειχε να με δει τοσο καιρο. Μου δινει ενα φιλι και της το ανταποδιδω. Το πλοιο συνεχιζει την πορεια του μεσα στο χρονο με ομορφες εκπληξεις. Ο κοσμος συνεχιζει να τραγουδαει και να φωναζει το ονομα του συγκροτηματος ωσπου καποια στιγμη το πλοιο φτανει στο προορισμο του. Εκεινη τη στιγμη σταματαει     η μουσικη και προσπαθω να συνηδειτοποιησω τι ειχε συμβει. Ηδη αρχιζουν να πεφτουν τα πρωτα δακρυα απο τη συγκινηση μου. Δεν μπορω να το πιστεψω οτι περασα τοσο ομορφα αυτη τη βραδια αλλα και αυτο το συναισθημα που ειχα νιωσει. Λιγο παρακατω βλεπω τη φιλη μου με σκυμεννο το κεφαλι. Γυριζει προς το μερος μου την κοιταξα στα ματια και μολις ειχαν αρχισει να βγαινουν τα δακρυα της, ενιωσε αυτο που ενιωθα και εγω. Της μιλησα για λιγο ωστε να συνελθουμε λιγο απο αυτο που ζησαμε. Ελπθζω να τους ξαναδω συντομα και να ξαναζησω αυτη την ομορφη εμπειρια!














Και μηνύματα χαράς
ανοίγονται με μιας
τα φύλλα της καρδιάς σαν τραγουδάς
η γη
γλεντάει κι αυτή μαζί,
γαλήνια ψυχή γεμίζει τη γιορτή...
φως
χαρίζει ο ουρανός
ακούγεται ο σκοπός τόσο μελωδικός φανταστικός ,
τα φύλλα της καρδιάς ανοίγονται με μιας σαν τραγουδάς
κι αγαπάς...





Κι αν είναι ο ουρανός , ένας άγνωστος φίλος,
αν είναι η καρδιά ασταμάτητος μύλος
που γυρνά και γυρνά,
σου βαστά τη ζωντάνια, θαρραλέο βλέμμα που κοιτά μπροστά,
κι είναι χάρισμα απ’ το Θεό,
τα αστέρια που σου κρατάν’ συντροφιά, ευχαριστώ..
αυτή η φεγγαρόλουστη νύφη που σε κοιτά
σαν οπτασία φαντάζει, σου μιλά
είπε πως θα μείνει παντοτινά
να σου λέει παραμύθια και να σε φιλά γλυκά,
μου δίνεις ανάσες στην ερημία,
μη φεύγεις μείνε κοντά,
τα όνειρα είναι ανώνυμα στο χέρι σου που χαράχτηκε η ζωή,
πάρε απλά το φως αγκαλιά
και φύγε μακρυά....

1 σχόλιο:

  1. Όμορφη ανάρτηση! Razastarr, ακόμα λάμπει το αστέρι από την φυλή τού ουρανού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή